maandag 16 januari 2012

Ingrained memory


Ingrained memory
As a child I stayed with my uncle and aunt during the summers. My uncle was a farmer, he grew potatoes, onions, cabbage, some snow bells for fun and grain, field after field of it. When you sat down on the potato shed, with your buttocks on the hot bitumen roof, you had a good view of the waving grain. Each puff of wind made the golden grain move in made strange patterns. Occasionally I would clap my hands as hard as I could the way I had seen my uncle do, and flocks of sparrows flew up in fear, only to dive back in and enjoy the abundance moments later. Occasionally my uncle brought some of the grain inside and put it in a strange device. A board with two cans and two lights above them. Lamps which I knew from the chicken coop, where the brood of chicks huddled under to stay warm. My uncle and his father discussed the warming grain, tasted and tested it. Only later I understood that the magic had a practical side, determining the quality and timing of the harvest.

As a child I was not concerned with what the waving grain meant for the farmer and the baker, I saw only the wind and the sparrows.

Yesterday I spoke to our neighbor, we bought the land he used to work. He said that seven families had to live of that land. They also grew potatoes, onions and cabbage, but also grain, exactly where the driveway is now. The man who sold the land to us pushed all the good earth aside in favor of easy access. As he told the story of the land I looked around imagined the waving grain, and thought about the much  younger  neighbor. I try to imagine what it must have meant to him, working the land but also the pushing aside of fertile soil and I silently promise to one push the soil back again and watch the grain grow.


Ingebakken herinnering
Als kind logeerde ik zomers vaak bij  mijn oom en tante. Mijn oom was boer, landbouw boer. Hij verbouwde aardappels, uien, kool, voor de aardigheid wat sneeuwklokken en graan, velden vol. Wanneer je op de aardappelhut ging zitten, met je billen op het hete bitumen dak, kon je vlak over het wuivende graan heen kijken. Elk zuchtje wind deed het bewegen en maakte vreemde patronen in het goud gele graan. Af en toe klapte ik hard in mijn handen, zoals ik mijn oom had zien doen, en hele zwermen mussen vlogen dan verschrikt op om even later weer ongestoord het graan in te duiken en te genieten van de overvloed. Af en toe bracht mijn oom wat aren naar binnen en deed dat in een vreemd apparaat. Een plank met twee blikjes en daarboven lampen. Lampen die ik kende van het kippenhok , de broedlamp waar de kuikentjes onder warm bleven.  Mijn oom en zijn vader bogen zich over de warm wordende korrels, keurde en proefde. Pas later begreep ik dat deze magie een praktische kant kende; het bepalen van de kwaliteit en de timing van de oogst.

Als kind was ik helemaal niet bezig met wat die wuivende halmen betekende voor de boer en de bakker, ik zag alleen de wind en de mussen.

Gister sprak ik onze buurman, het land dat wij hebben gekocht heeft hij bewerkt. Hij vertelde dat er zeven gezinnen van moesten leven. Ook zij verbouwde aardappels, uien en kool, maar ook graan, precies daar waar nu een oprit is. De man die het land aan ons heeft verkocht heeft alle goede aarde terzijde geschoven omwillen van een makkelijke toegang. Terwijl hij verteld over het land, kijk ik om me heen en zie in gedachte het wuivend graan en een veel jongere buurman. Ik probeer me voor te stellen wat dat voor hem heeft betekend, het werk op het land maar ook het terzijde schuiven van vruchtbare aarde en ik neem me heilig voor die aarde ooit weer terug te schuiven en er graan te zien groeien.


la mémoire enracinée
Comme un enfant je suis resté avec mon oncle et sa tante pendant les étés. Mon oncle était un agriculteur, il a grandi pommes de terre, oignons, choux, quelques cloches de neige pour le plaisir et le grain, champ après champ de l'. Lorsque vous vous êtes assis sur la pomme de terre hangar, avec vos fesses sur le toit de bitume chaud, vous aviez une bonne vue sur le grain agitant. Chaque bouffée de vent fit acheminer le grain d'or dans les modèles faits étranges. Parfois, je frappe dans mes mains aussi fort que je pouvais la manière que j'avais vu mon oncle faire, et les troupeaux de moineaux s'envola de peur, seulement de se replonger dans et profiter des moments d'abondance plus tard. Parfois mon oncle a une partie du grain à l'intérieur et le mettre dans un étrange appareil. Un conseil avec deux boîtes de conserve et deux feux-dessus d'eux. Lampes dont je savais dès le poulailler, où la couvée de poussins blottis sous pour rester chaud. Mon oncle et son père discuté le grain réchauffement, goûté et testé. C'est seulement plus tard que j'ai compris que la magie avait un côté pratique, la détermination de la qualité et le calendrier de la récolte.

Comme un enfant je n'étais pas préoccupé par ce grain agitant signifiait pour l'agriculteur et le boulanger, je n'ai vu que le vent et les moineaux.

Hier, j'ai parlé à notre voisin, nous avons acheté la terre, il l'habitude de travailler. Il a déclaré que sept familles ont dû vivre de cette terre. Ils cultivaient aussi des pommes de terre, oignons et choux, mais aussi des céréales, exactement là où l'entrée est maintenant. L'homme qui a vendu la terre a nous pousser toute la terre bonne de côté en faveur d'un accès facile. Comme il a raconté l'histoire de la terre J'ai regardé autour imaginé le grain ondulation, et la pensée de la voisin, beaucoup plus jeune. J'essaie d'imaginer ce qu'il doit avoir pour but de lui, à travailler la terre mais aussi les écartant du sol fertile et je promets silencieusement à un jour pousser le sol retour et de regarder le grain grandir.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten